W zimowy styczeń wpisane są szczególne dni, które wzbudzają ogromne emocje. Jest taki dzień pełen uśmiechów, wzruszeń, łez i radości. To oczywiście święto Babci i Dziadka.

Dziadkowie to wielki skarb dla wnuków, oni czynią ich dzieciństwo bardziej pełnym, udanym i szczęśliwym. Babcia i dziadek mają zawsze dla nich czas, umieją pocieszyć, są cierpliwi, zawsze rozumieją ich dziecięce rozterki, ale przede wszystkim bezgranicznie ich kochają. Wnuczęta są dla nich radością życia.

Dlatego, w podzięce za ich wielkie serce, w dniu 23 stycznia odbyło się uroczyste spotkanie  przygotowane przez klasy 0a i 0b. Takie spotkania stały się tradycją w naszej szkole.

„Jak to z Babcią i Dziadkiem było” to był tytuł naszego spotkania. Mali artyści z dużym przejęciem i zaangażowaniem odtwarzali swoje role. Było dużo radości, łez również nie zabrakło. Całe przedstawienie składało się ze scenek, w których dzieci wyobrażały sobie, jak się dziadkowie poznali, kiedy pokochali, jak spędzają czas. Goście mieli też okazję przypomnieć sobie utwory ze swych dziecinnych lat. Wspólne biesiadowanie z pewnością poprawiło humor niejednej babci i niejednemu dziadkowi, którzy wracając do swych domów, nucili jeszcze wesołe melodie „Kto za tobą w szkole ganiał” Czerwonych Gitar czy Skaldów „Ktoś mnie pokochał”. Żeby podkreślić, jak bardzo się dzieci cieszą na to, co je czeka, zaśpiewały przebój Marka Grechuty „Dni, których nie znamy”. Tym przebojem wzruszyliśmy serca wszystkich zebranych gości.

Na koniec wszystkie wnuczęta obdarowały swoich bliskich własnoręcznie przygotowanymi laurkami z filiżanką. Goście ze wzruszeniem patrzyli na swoje pociechy i gromkimi brawami dziękowali za występy. Było to niezwykłe spotkanie, wnoszące wiele uśmiechów i pięknych wzruszeń.

Dopełnieniem uroczystego spotkania był słodki poczęstunek. Dla tych chwil warto żyć, warto podejmować kolejny trud w wychowaniu, warto czekać. Dziadkowie, do zobaczenia za rok!

Uczniowie i wychowawcy klas „0” w Szkole Podstawowej nr 171 im. Stanisława Staszica