Postaramy się to udowodnić odnosząc się do podstawy programowej. Wielu z nas płyty winylowe, kojarzy głównie z muzyką – nic bardziej mylnego, ale jeśli zastanowimy się nad głębszymi walorami artystycznymi pod względem edukacyjnym szybko można się przekonać, że płyty gramofonowe można przeliczać, szacować ich wagę, porównywać ceny – o ile większa? o ile mniejsza?, doskonalić słuchanie ze zrozumieniem. Okładki płyt często zawierają w sobie ukryte przesłanie, o którym można długo dyskutować. To również ukryta historia prezentowanych na nich zdjęć. Mało tego, starsze wydania niektórych płyt na okładkach przedstawiają słynne budowle, zabytki lub charakterystyczne pejzaże związane ze słynnymi miastami Polski. A może to od nich zacząć dyskusję? nie mówiąc już o odszukaniu tych dawnych plenerów w obecnych realiach. Do ciekawych, ludowych przyśpiewek lub np. muzyki orientalnej uczniowie sami mogą wymyślać interpretację taneczną, a odtworzenie płyty na lekcji za pomocą gramofonu może być początkiem zainicjowania ciekawych zajęć oraz pretekstem do tego, aby porozmawiać np. o najsłynniejszych kompozytorach muzyki klasycznej, których nie brakowało na starych nośnikach. Wszystkie te działania wpisują się w realizację podstawy programowej i mają charakter edukacyjny, a w szczególności w klasach młodszych. Właśnie dlatego powstał pomysł projektu, w którym to starsi uczniowie odwiedzą i opowiedzą młodszym o pierwszej próbie zapisu dźwięku, historii fonografii, o tym, że w Warszawie przy ul. Koszykowej 69 przed laty mieściła się wytwórnia płytowa słynnego artysty Mieczysława Fogga. Czym różnią się płyty szelkowe od winylowych? Przeprowadzimy dla najmłodszych doświadczanie z dźwiękiem, a sami uczniowie, płyty wykonają z masy solnej.

Obecnie płyty gramofonowe przechodzą „drugą młodość”, bowiem z roku na rok ich sprzedaż ciągle wzrasta i trafia do nowych wielbicieli. Podsumowaniem naszych działań będzie zorganizowanie na terenie szkoły unikatowej wystawy z kolekcją płyt winylowych opatrzonych marką „Pronit”, które w czasach świetności kręciły się niemal w co drugim domu i były na wyposażeniu każdego, kto je kolekcjonował lub posiadał zwyczajne zamiłowanie do muzyki.

Łukasz Trawczyński

Szkolny koordynator Warszawskiego Programu Edukacji Kulturalnej